Back عمليات حرق الكتب النازية Arabic Crema de llibres a l'Alemanya nazi Catalan Pálení knih nacisty Czech Nazisternes bogbrænding Danish Bücherverbrennung 1933 in Deutschland German Nazi book burnings English Bruligo de libroj en Nazia Germanio Esperanto Quema de libros en la Alemania nazi Spanish کتابسوزان نازیها Persian Autodafés de 1933 en Allemagne French
Die boekverbranding was ’n veldtog wat deur die owerhede van Nazi-Duitsland van stapel gestuur is om alle boeke in Duitsland te verbrand wat nie met die Nazi-ideologie ooreengestem het nie.
Op 6 April 1933 het die Hoofkantoor van die Pers en Propaganda van die Duitse Studentevereniging (Deutsche Studentenschaft) ’n landwye veldtog teen die Onduitse Gees van stapel gestuur, wat oplaas die klimaks van die letterkundige “reiniging” (Säuberung) met vuur uitgemaak het. Die studente het die hierdie optrede beskryf as 'n reaksie teen ’n wêreldwye Joodse smeerveldtog teen Duitsland en 'n bevestiging van die tradisionele Duitse waardes.
Op 10 Mei 1933 het die studente meer as 25 000 "onduitse" boeke verbrand, wat ’n era van staatsensuur en kultuurbeheer ingelui het. Nasionalistiese studente het op die aand van 10 Mei in die meeste universiteitstede in fakkelparades "teen die onduitse gees" opgeruk. Hierdie ritueel het die hooggeplaasde Nazi-amptenare, professore, rektore en studenteleiers genoop om die deelnemers en toeskouers aan of toe te spreek te spreek. In Berlyn het ongeveer 40 000 mense op die Opernplatz Joseph Goebbels se toespraak aangehoor: Nee vir dekadensie en morele korrupsie! Ja vir beskaafdheid en moraliteit in die gesin en die staat!
Van die skrywers wie se boeke die studenteleiers daardie aand verbrand het was bekende sosialiste soos Bertolt Brecht en Augustus Bebel, die stigter van die konsep van kommunisme, Karl Marx, kritiese "bourgeois" skrywers soos die Oostenrykse dramaturg Arthur Schnitzler, en "buitelandse invloede" onder meer die Amerikaanse skrywers Ernest Hemingway, Jack London en Helen Keller, Engelse skrywer H.G. Wells en Joodse skrywers soos Franz Werfel, Max Brod en Stefan Zweig. Opvallend onder diegene wie se werke verbrand is, is die geskrifte van die negentiende-eeuse Duits-Joodse digter, Heinrich Heine, wat in sy 1820-1821 toneelspel, Almansor, die bekende vermaning neergepen het: Dort, wo man Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende auch Menschen. (Daar, waar hulle boeke verbrand, sal hulle op die ou end ook mense verbrand.)